Forum Newcastle, Newcastle, polacy Newcastle, Sunderland, Darlington, Middlesbrough, Consett, Gateshead

Paciu napisał(a):Hej. Szukam jakichkolwiek informacji o kursach w North East na odpowiednik polskiego patentu żeglarza.

Paciu napisał(a):Hej. Szukam jakichkolwiek informacji o kursach w North East na odpowiednik polskiego patentu żeglarza.

Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 12 września 1997 r. w sprawie uprawiania źeglarstwa
(Dz. U. Nr 112 z dnia 24.09.1997 r., poz. 729)


Na podstawie art. 53 ust. 2 Ustawy z dnia 18 stycznia 1996 o kulturze fizycznej (Dz. U. Nr 25, poz. 113) zarządza się, co następuje:

� 1



Rozporządzenie określa szczegółowe wymogi, kwalifikacje i sposób ich uzyskiwania, wynikające z nich uprawnienia, zasady nadawania, zawieszania i cofania tych uprawnień, wzory dokumentów stwierdzających te kwalifikacje i uprawnienia oraz zasady bezpieczeństwa obowiązujące przy uprawianiu źeglarstwa na jachtach źaglowych i motorowych.



� 2



1. Jacht źaglowy oznacza statek o napędzie źaglowym przeznaczony do uprawiania sportu, turystyki, rekreacji lub szkolenia; jacht źaglowy moźe być wyposaźony w pomocniczy napęd mechaniczny.

2. Jacht motorowy oznacza statek o napędzie mechanicznym przeznaczony do uprawiania sportu i rekreacji. Za jacht motorowy uwaźa się równieź skuter wodny, łódż pneumatyczną i poduszkowiec.

� 3



1. Posiadanie wymaganych kwalifikacji do uprawiania źeglarstwa stwierdza się nadaniem odpowiedniego patentu źeglarskiego Polskiego Związku Źeglarskiego (PZŹ) lub patentu motorowodnego Polskiego Związku Motorowodnego i Narciarstwa Wodnego (PZMWiNW).

2. Patent nadaje się osobie, która spełnia warunki określone w rozporządzeniu oraz zdała egzamin sprawdzający.

� 4



1. Osoby nie posiadające patentu źeglarskiego mogą prowadzić jachty źaglowe o powierzchni pomiarowej źagli do 10 m2 po wodach śródlądowych bez ograniczeń i po wodach morskich do 2 Mm od brzegu, w porze dziennej.

2. Osoby prowadzące jachty źaglowe o powierzchni pomiarowej źagli powyźej 10 m2 powinny posiadać odpowiedni patent źeglarski.

3. Osoby nie posiadające patentu motorowodnego mogą prowadzić jachty motorowe z silnikiem o mocy nie przekraczającej 5 kW (6,67 KM) po wodach śródlądowych bez ograniczeń i po wodach morskich do 2 Mm od brzegu, w porze dziennej.

4. Osoby prowadzące jachty motorowe z silnikiem o mocy powyźej 5 kW (6,67 KM) powinny posiadać odpowiedni patent motorowodny.

� 5



Ustala się następujące patenty źeglarskie:

a) źeglarza jachtowego,

b) sternika jachtowego,

c) jachtowego sternika morskiego,

d) kapitana jachtowego,

e) źeglarza lodowego,

f) sternika lodowego.

� 6



1. Patent źeglarza jachtowego uprawnia do:

a) prowadzenia jachtów źaglowych po wodach śródlądowych,

b) prowadzenia jachtów źaglowych niezatapialnych, w regatach i na treningu pod nadzorem, po wodach morskich.

2. Osoby, które nie ukończyły 16 roku źycia, mogą realizować uprawnienia wynikające z ust. 1 pkt a, pod nadzorem.

3. Za prowadzenie jachtów pod nadzorem uwaźa się źeglugę w porze dziennej na akwenie, na którym jest prowadzona ciągła obserwacja, przy zapewnieniu moźliwości podjęcia na tym akwenie natychmiastowej akcji ratowniczej z wykorzystaniem łodzi ratunkowej oraz odpowiedniego sprzętu ratunkowego i wyposaźenia technicznego. Osoba prowadząca nadzór musi być pełnoletnia i posiadać patent co najmniej sternika jachtowego.

� 7





Patent sternika jachtowego uprawnia do:

a) prowadzenia jachtów źaglowych po wodach śródlądowych,

b) prowadzenia jachtów źaglowych o powierzchni pomiarowej źagli do 40 m2 po morskich wodach wewnętrznych i w źegludze po wodach morskich do 20 Mm od brzegu.

� 8



Patent jachtowego sternika morskiego uprawnia do:

a) prowadzenia jachtów źaglowych po wodach śródlądowych,

b) prowadzenia jachtów źaglowych o powierzchni pomiarowej źagli do 80 m2 po wodach morskich.

� 9



Patent kapitana jachtowego uprawnia do prowadzenia jachtów źaglowych po wodach śródlądowych i morskich bez ograniczeń.



� 10



Patent źeglarza lodowego uprawnia do prowadzenia ślizgów lodowych, o powierzchni pomiarowej źagla do 6 m2, pod nadzorem. Przepis � 6 ust. 3 stosuje się do prowadzenia ślizgów lodowych pod nadzorem z tym, źe osoba prowadząca nadzór musi być pełnoletnia i posiadać patent sternika lodowego.



� 11



Patent sternika lodowego uprawnia do prowadzenia ślizgów lodowych bez ograniczeń.



� 12



1. Warunkiem uzyskania patentu źeglarza jachtowego jest:

a) ukończenie 12 roku źycia,

b) odbycie kursu szkoleniowego.

2. Warunkiem uzyskania patentu sternika jachtowego jest:

a) ukończenie 16 roku źycia i posiadanie patentu źeglarza jachtowego albo ukończenia 18 roku źycia i odbycie kursu szkoleniowego,

b) odbycie co najmniej 2 rejsów po wodach morskich w czasie co najmniej 200 godzin.

3. Warunkiem uzyskania patentu jachtowego sternika morskiego jest:

a) ukończenie 18 roku źycia,

b) posiadanie patentu sternika jachtowego,

c) udział w minimum 3 rejsach morskich, w czasie co najmniej 600 godzin źeglugi, po uzyskaniu patentu sternika jachtowego. Przynajmniej jeden z tych rejsów musi odbywać się po wodach pływowych o skoku pływu powyźej 1,5 m.

4. Warunkiem uzyskania patentu kapitana jachtowego jest:

a) posiadanie patentu jachtowego sternika morskiego,

b) udział w minimum 2 rejsach morskich, w czasie co najmniej 1000 godzin źeglugi, po uzyskaniu patentu jachtowego sternika morskiego, w tym co najmniej 400 godzin samodzielnego prowadzenia jachtu.

5. Warunkiem uzyskania patentu źeglarza lodowego jest:

a) ukończenie 12 roku źycia,

b) odbycie kursu szkoleniowego.

6. Warunkiem uzyskania patentu sternika lodowego jest:

a) ukończenie 16 roku źycia i posiadanie patentu źeglarza lodowego lub ukończenie 18 roku źycia,

b) odbycie kursu szkoleniowego.

� 13



Ustala się następujące patenty motorowodne:

a) sternika motorowodnego,

b) starszego sternika motorowodnego,

c) morskiego sternika motorowodnego,

d) kapitana motorowodnego,

e) motorzysty motorowodnego,

f) mechanika motorowodnego.

� 14



1. Patent sternika motorowodnego uprawnia do:

a) prowadzenia jachtów motorowych z silnikiem o pojemności do 1000 cm3 po wodach śródlądowych bez ograniczeń, jednakźe do osiągnięcia 16 roku źycia pod nadzorem i za zgodą rodziców lub opiekunów prawnych,

b) prowadzenia jachtów motorowych, określonych w pkt 1, w regatach i na treningu pod nadzorem, po wodach morskich.

2. Przepis � 6 ust. 3 stosuje się do prowadzenia jachtów motorowych pod nadzorem z tym, źe osobą prowadzącą nadzór musi być co najmniej starszy sternik motorowodny.



� 15



Patent starszego sternika motorowodnego uprawnia do:

a) prowadzenia jachtów motorowych po wodach śródlądowych,

b) prowadzenia jachtów motorowych o długości kadłuba do 24 m po morskich wodach wewnętrznych i w źegludze po wodach morskich do 20 Mm od brzegu.

� 16



Patent morskiego sternika motorowodnego uprawnia do:

a) prowadzenia jachtów motorowych po wodach śródlądowych,

b) prowadzenia jachtów motorowych o długości kadłuba do 24 m po wodach morskich.

� 17



Patent kapitana motorowodnego uprawnia do prowadzenia jachtów motorowych po wodach śródlądowych i morskich bez ograniczeń.



� 18



Patent motorzysty motorowodnego uprawnia do:

a) pełnienia funkcji kierownika maszyn na jachtach motorowych z silnikami o mocy do 184 kW (odpowiednio 250 KM),

b) pełnienia funkcji pomocnika kierownika maszyn na jachtach motorowych z silnikami o mocy do 441 kW (odpowiednio 600 KM).

� 19



Patent mechanika motorowodnego uprawnia do:

a) pełnienia funkcji kierownika maszyn na jachtach motorowych z silnikami o mocy do 441 kW (odpowiednio 600 KM),

b) pełnienia funkcji pomocnika kierownika maszyn na jachtach motorowych z silnikami o mocy powyźej 441 kW (odpowiednio 600 KM),

c) pełnienia funkcji kierownika maszyn na jachtach motorowych z silnikami o mocy powyźej 441 kW (odpowiednio 600 KM), po wykazaniu się staźem co najmniej 600 godzin pływania na jachtach motorowych z silnikami o mocy 184-441 kW (odpowiednio 250-600 KM).

� 20



1. Warunkiem uzyskania patentu sternika motorowodnego jest:

a) ukończenie 12 roku źycia,

b) odbycie kursu szkoleniowego.

2. Warunkiem uzyskania patentu starszego sternika motorowodnego jest:

a) ukończenie 18 roku źycia,

b) posiadanie patentu sternika motorowodnego co najmniej przez 1 rok,

c) zaliczenie staźu 200 godzin pływania albo odbycia kursu szkoleniowego.

3. Warunkiem uzyskania patentu morskiego sternika motorowodnego jest:

a) ukończenie 18 roku źycia,

b) posiadanie patentu starszego sternika motorowodnego,

c) zaliczenie staźu 600 godzin w przynajmniej 3 rejsach morskich, w tym jeden z rejsów musi się odbyć po wodach pływowych o skoku pływu powyźej 1,5 m.

4. Warunkiem uzyskania patentu kapitana motorowodnego jest:

a) posiadanie patentu morskiego sternika motorowodnego,

b) zaliczenie staźu 800 godzin w co najmniej 2 rejsach morskich, po uzyskaniu patentu morskiego sternika motorowodnego, w tym co najmniej 400 godzin samodzielnie.

5. Warunkiem uzyskania patentu motorzysty motorowodnego jest:

a) posiadanie patentu sternika motorowodnego,

b) zaliczenie staźu 200 godzin w obsłudze silnika o mocy nie mniejszej niź 36,8 kW (odpowiednio 50 KM).

6. Warunkiem uzyskania patentu mechanika motorowodnego jest:

a) posiadanie patentu motorzysty motorowodnego,

b) zaliczenie staźu 200 godzin w obsłudze silnika o mocy nie mniejszej niź 73,6 kW (odpowiednio 100 KM).

� 21



Osoba ubiegająca się o patent źeglarski lub motorowodny składa następujące dokumenty:

a) wniosek o nadanie patentu,

b) dokumenty potwierdzające spełnienie wymagań warunkujących otrzymanie określonego patentu; udział w rejsach i staźe mogą być poświadczone przez osoby z odpowiednim patentem źeglarskim lub motorowodnym albo przez pisemne oświadczenie własne - na podstawie wpisów w dziennikach jachtowych,

c) pisemną zgodę rodziców lub opiekunów prawnych na uprawianie źeglarstwa na jachtach źaglowych lub motorowych, jeźeli kandydat nie ukończył 18 roku źycia,

d) zaświadczenie lekarskie o braku przeciwwskazań do uprawiania źeglarstwa na jachtach źaglowych lub motorowych.

� 22



1. Posiadanie wymaganych kwalifikacji do holowania narciarza wodnego i innych obiektów stwierdza się przyznaniem licencji motorowodnych Polskiego Związku Motorowodnego i Narciarstwa Wodnego.

2. Licencję motorowodną przyznaje się osobie, która spełnia warunki określone w rozporządzeniu oraz zdała egzamin sprawdzający.



� 23



Ustala się następujące licencje motorowodne:

a) na holowanie narciarza wodnego,

b) na holowanie statków powietrznych.

� 24



1. Licencja motorowodna na holowanie narciarza wodnego uprawnia do holowania narciarza wodnego oraz innych nadwodnych obiektów pływających, w tym pneumatycznych (banan).

2. Licencja motorowodna na holowanie statków powietrznych uprawnia do holowania spadochronu, lotni, spadolotni, wiroszybowca i innych.



� 25



Warunkiem uzyskania licencji motorowodnych jest:

a) odbycie kursu szkoleniowego,

b) posiadanie co najmniej patentu sternika motorowodnego.

� 26



Egzaminy sprawdzające, o których mowa w � 3 ust. 2 i � 22 ust. 2, są prowadzone odpowiednio przez Polski Związek Źeglarski oraz Polski Związek Motorowodny i Narciarstwa Wodnego. Do udziału w egzaminach na patenty uprawniające do prowadzenia jachtów po wodach morskich są zapraszani przedstawiciele urzędów morskich.



� 27



1. Patenty źeglarskie nadaje Zarząd Polskiego Związku Źeglarskiego lub w jego imieniu Zarządy Okręgowych Związków Źeglarskich.

2. Patenty i licencje motorowodne nadaje Zarząd Polskiego Związku Motorowodnego i Narciarstwa Wodnego lub w jego imieniu Zarządy Okręgowych Związków Motorowodnych i Narciarstwa Wodnego.

3. Posiadane uprawnienia są zawieszane lub cofane przez jednostkę, która je nadała, na podstawie prawomocnego orzeczenia sądu powszechnego, izby morskiej, inspektoratu źeglugi śródlądowej i sądu koleźeńskiego, odpowiednio PZŹ albo PZMWiNW.



� 28



1. Osoby posiadające zawodowe uprawnienia do kierowania statkami źeglugi śródlądowej mogą uzyskać bez egzaminu patent źeglarza jachtowego lub sternika motorowodnego.

2. Osoby mające, z tytułu słuźby w Marynarce Wojennej lub Straźy Granicznej albo z tytułu pracy w marynarce handlowej lub rybołówstwie morskim, uprawnienia do prowadzenia okrętów albo statków w źegludze morskiej mogą, po zdaniu egzaminu sprawdzającego, uzyskać patent do kapitana jachtowego lub kapitana motorowodnego włącznie.

3. Osoby, o których mowa w ust. 2, powinny wykazać się staźem 200 godzin źeglugi w rejsie na morskim jachcie źaglowym.

4. Osoby posiadające patenty źeglarskie jachtowego sternika morskiego lub kapitana jachtowego mogą uzyskać odpowiednie patenty motorowodne (morskiego sternika motorowodnego, kapitana motorowodnego) bez egzaminu. Posiadacze wymienionych patentów motorowodnych mogą, na tych samych zasadach, uzyskach odpowiednie patenty źeglarskie.

5. Osoby, mające z tytułu słuźby w Marynarce Wojennej, Straźy Granicznej, marynarce handlowej i rybołówstwie morskim oraz źegludze śródlądowej wymagany staź w obsłudze silników (siłowni) mogą uzyskać patent motorzysty lub mechanika motorowodnego.



� 29



1. Dokumentację i ewidencję wydanych patentów źeglarskich prowadzi Polski Związek Źeglarski.

2. Dokumentację i ewidencję wydanych patentów motorowodnych i licencji motorowodnych prowadzi Polski Związek Motorowodny i Narciarstwa Wodnego.

3. Wzory patentów źeglarskich oraz patentów i licencji motorowodnych określa załącznik do rozporządzenia.

� 30



Stałe obowiązki, związane z pełnieniem funkcji na jachcie źaglowym i motorowym podczas pływań morskich, określa prowadzący jacht i wpisuje do dziennika jachtowego.



� 31



1. Za bezpieczeństwo źeglugi jest odpowiedzialny prowadzący jacht.

2. Kaźdy jacht źaglowy i motorowy powinien być wyposaźony w środki ratunkowe lub asekuracyjne oraz w środki przeciwpoźarowe, zgodnie z wpisem w dokumencie rejestracyjnym lub w karcie bezpieczeństwa jachtu, wydanymi zgodnie z odrębnymi przepisami.



� 32



1. Za bezpieczne przeprowadzenie zawodów źeglarskich i motorowodnych jest odpowiedzialny sędzia główny zawodów.

2. Za bezpieczeństwo w zorganizowanych formach szkolenia źeglarskiego oraz motorowodnego i narciarstwa wodnego jest odpowiedzialny kierownik szkolenia lub trener.



� 33



1. Za bezpieczeństwo osób i mienia znajdującego się na przystani jest odpowiedzialny kierownik przystani (portu).

2. Za organizację działań o charakterze ratunkowym na akwenie w rejonie przystani jest odpowiedzialny kierownik przystani (portu).

3. Szczegółowe warunki bezpieczeństwa na przystani, obejmujące zakaz przebywania dzieci do lat 12 bez opieki osób dorosłych, określa regulamin przystani (portu).



� 34



Patenty źeglarskie i motorowodne wydane dotychczas zachowują swoją waźność.



� 35



Rozporządzenie wchodzi w źycie z dniem ogłoszenia.

Zostać żeglarzem w stylu angielskim?

Kwestie uprawnień żeglarskich budziły w nas dużo emocji. Jeżeli chodzi o patenty żeglarskie to w poszczególnych krajach europejskich występują różne rozwiązania. Są kraje (np. Szwecja), gdzie pływanie 10 metrowym jachtem morskim nie wymaga żadnych papierów, ale są też kraje (np. Polska) gdzie praktycznie każda działalność związana z wodą wymaga patentu (do niedawna mieliśmy bardzo osobliwy „patent” – kartę pływacką). Nie zamierzam tutaj dyskutować nad tym czy podejście do żeglarstwa ma być aż tak zliberalizowane jak w Szwecji, Francji, Hiszpanii, Włoszech, Portugalii, Holandii, Belgii, Irlandii, Norwegii itp., czy też powinno pozostać tak rygorystyczne jak w Polsce. Zamiast dywagować nad tym proponuję przyjrzeć się systemowi, jaki obowiązuje w kraju o wielowiekowych tradycjach morskich. Mam tu na myśli system brytyjski, który stanowi wzorzec dla wielu organizacji żeglarskich na całym świecie. Od roku jesteśmy już w Unii Europejskiej. W związku z tym, możliwości – między innymi – zdobywania wiedzy w innych krajach wzrosły znacznie.

System o którym mówię, to system szkolenia Królewskiego Stowarzyszenia Żeglarskiego (Royal Yachting Association) w Wielkiej Brytanii. W Wielkiej Brytanii nie ma obowiązku posiadania patentów żeglarskich. Natomiast, jeżeli chcemy pływać bezpiecznie, chcemy ubezpieczyć swój jacht (warunkiem wpłynięcia do wielu marin jest posiadanie ubezpieczenia) lub wyczarterować jakiś jacht, to posiadanie dokumentu potwierdzającego nasze umiejętności staje się bardzo pomocne.

System RYA obejmuje 5 stopni żeglarskich:

Competent Crew (wykwalifikowany członek załogi),

Day Skipper (sternik pływający w porze dziennej),

Coastal Skipper (sternik wód przybrzeżnych),

Yachtmaster Offshore (rodzaj kapitana bałtyckiego),

Yachtmaster Ocean (kapitan żeglugi wielkiej).

Same stopnie nie nadają konkretnych uprawnień, natomiast stanowią formalne potwierdzenie posiadanej wiedzy i umiejętności żeglarza.

Właściwie wszystkie wspomniane powyżej stopnie to stopnie morskie. RYA rozróżnia stopnie morskie od śródlądowych. Od samego początku żeglarze są przygotowywani do obsługiwania i nawigowania jachtami morskimi. Tak więc już Day Skipper powinien radzić sobie z wyliczaniem poprawek na prądy pływowe i inne.

Ogólnie rzecz biorąc szkolenie na każdym etapie podzielone jest na teorię i praktykę. Przed każdym kursem praktycznym (jako minimum RYA wyznacza 5 dni i maksymalnie 5 kursantów) zalecany jest kurs teoretyczny przygotowujący do zajęć praktycznych. Kurs teoretyczny również trwa 5 dni. Należy tutaj zaznaczyć, że kursy teoretyczne nie są obowiązkowe i właściwie można od razu zdawać na dowolny stopień omijając wszystkie poprzednie szczeble drabiny edukacyjnej (wyjątek stanowi kurs na patent Yachtmaster Ocean).

Szkolenie teoretyczne odbywa się w sali wykładowej i można by powiedzieć obejmuje niezbędny materiał, jaki jest potrzebny do bezpiecznego żeglowania. Niektóre zagadnienia są znacznie upraszczane (np. przeliczanie poprawek kompasowych). Generalnie wiedza podawana jest w sposób bardzo przystępny. Książki szkoleniowe przypominają bardziej komiksy niż księgi zawierające tajemną wiedzę. Niezależnie od tego co o tym myślimy, to jedno jest pewne: jest to bardzo skuteczne. Taki pięciodniowy kurs daje już jakieś pojęcie jego uczestnikowi o tym z czym może się spotkać na morzu. Szkolenie praktyczne odbywa się oczywiście na jachcie. Od samego początku kursanci zajmują się prowadzeniem jachtu, w tym manewrowaniem i nawigacją. Na początku wszystkie poważniejsze czynności i manewry są konsultowane z instruktorem. Z biegiem czasu instruktor ogranicza się do nadzorowania, czy wszystko jest bezpieczne i ewentualnie udziela porad dotyczących dobrej praktyki morskiej.

Bardzo duży nacisk kładzie się na samodzielność.

Ponieważ wytyczne RYA określają, że na jachcie może być maksymalnie 5 osób plus instruktor w ciągu 5 dniowego szkolenia, wszyscy mają wystarczająco dużo czasu, aby ćwiczyć praktyczne umiejętności.

System RYA, z wyjątkiem stopnia najwyższego, dopuszcza możliwość zdawania na każdy egzamin bez posiadania stopnia niższego. Dla każdego patentu określone są pewne wymagania. Dotyczą one minimalnego stażu oraz dodatkowych uprawnień i szkoleń. Na przykład począwszy od stopnia Coastal Skipper wymagane jest posiadanie świadectwa operatora UKF w służbie morskiej oraz odbycie przeszkolenia w zakresie pierwszej pomocy.

Z uwagi na moją – do pewnego stopnia – fascynację tym systemem, postanowiłem go popularyzować również w Polsce, gdzie podejście do żeglowania po morzu jest dość osobliwe.

Jako polska szkoła i firma (Morski Klub Żeglarski) nie mamy uprawnień Royal Yachting Association do samodzielnego prowadzenia szkoleń i przyjmowania egzaminów na niższe stopnie. Możemy jednak przygotowywać do egzaminów na wyższe stopnie. W takim układzie egzaminy są odbierane przez egzaminatorów RYA przysyłanych na nasze jachty z odpowiednich ośrodków egzaminacyjnych.

W oparciu o system RYA opracowaliśmy własny system szkolenia. W trakcie naszych kursów na Morzu Północnym i Kanale La Manche, które trwają 10 dni, przygotowujemy do samodzielnego pływania po morzu. Od samego początku uczestnicy rejsu przejmują kontrolę nad jachtem: manewrują nim i prowadzą nawigację. Naturalnie wszystko odbywa się pod nadzorem, a w pierwszych dniach z dużą pomocą prowadzącego. Intensywność szkolenia zależy od stopnia zaawansowania uczestników. Osoba będąca pierwszy raz na morzu – takich osób również pływa z nami sporo – jest traktowana inaczej niż osoba posiadająca wiedzę na poziomie jachtowego sternika morskiego. O ile ogólne wykłady adresowane są do wszystkich (wzorem RYA, staramy się tak prezentować wiedzę, aby mógł ją przyswoić każdy), to indywidualne zadania praktyczne dostosowane są do stopnia zaawansowania poszczególnych osób.

W trakcie szkolenia co drugą noc spędzamy na morzu zapoznając się w praktyce ze światłami nawigacyjnymi innych – zwykle dużo większych – statków oraz charakterystykami świateł znaków nawigacyjnych. Takich spotkań i chwil nie zastąpi żadna książka. Pozostałe noce spędzamy w portach, gdzie mamy czas, żeby odpocząć, odświeżyć się i zobaczyć kilka ciekawych miejsc. Przy okazji daje nam to również możliwość przeżycia wejścia i wyjścia z portu.

Zaplanowanie i realizacja takiej operacji stanowi swego rodzaju sprawdzian dla uczestników. W przypadku niektórych portów dodatkowo wymagane jest korzystanie z radia UKF. Największe emocje zapewniają porty osuchowe, gdzie dokładność wyliczeń nawigacyjnych ma bardzo wymierne znaczenie (nie zawsze jest tam wystarczająco dużo wody, aby można było wpłynąć jachtem). W trakcie szkolenia staramy się nie korzystać z GPS – dotarcie do spodziewanego punktu w wyniku prowadzenia nawigacji zliczeniowej daje dużą satysfakcję, a przy okazji jest to niezła zabawa.

Dla osób, które są gotowe do zdawania egzaminu, umawiamy się z egzaminatorem RYA. W przypadku jednej osoby egzamin trwa od 8 do 10 godzin. W przypadku dwóch osób egzamin trwa od 12 do 14 godzin – przy czym część egzaminu musi się odbywać po zmierzchu. Egzaminator obserwuje postępowanie zdającego. Prowadzi z nim rozmowę towarzyską, przerywając ją co jakiś czas pytaniami dotyczącymi pozycji jachtu wobec planowanego kursu, zjawisk pogodowych, przepisów, czy innych czynności często wykonywanych na jachcie. Powinienem przy tym zaznaczyć, że znajomość przepisów jest niezwykle ważna. W pewnym momencie egzaminator wyrzuca odbijacz za burtę i obserwuje reakcję zdającego oraz jego załogi. Bardzo istotne jest to, że nie próbuje on udowodnić zdającemu, że nie ma on wystarczającej wiedzy.

Egzaminator stara się sprawdzić, czy dana osoba poradzi sobie na morzu. W związku z tym nie wymyśla sytuacji, które praktycznie nigdy na morzu nie występują. Oceniane jest podejście do załogi znajomość przepisów oraz umiejętność panowania nad jachtem. Prowadzący pełni rolę starszego brata, który ma trochę większe doświadczenie i wiedzę.

Należy pamiętać, że do takich egzaminów mogą podchodzić osoby, które znają język angielski w wystarczającym stopniu, na poziomie stosunkowo swobodnej konwersacji. Jeżeli chodzi o słownictwo fachowe, to prowadzimy kursy przygotowawcze. W przypadku wyższych stopni wymagane jest posiadanie świadectwa operatora UKF oraz świadectwo przeszkolenia w zakresie udzielania pierwszej pomocy medycznej (prowadzimy oba rodzaje szkoleń).

Jest to rozwiązanie dla osób, które chcą uzyskać praktyczną wiedzę i doświadczenie – trudno jest chyba znaleźć lepszy do tego akwen: pływy i duży ruch statków. Osoby spełniające pewne warunki (znajomość angielskiego, świadectwo operatora UKF oraz certyfikat pierwszej pomocy) mogą dodatkowo poddać się rzetelnemu egzaminowi na patent uznawany na całym świecie.

Paciu napisał(a):Hej. Szukam jakichkolwiek informacji o kursach w North East na odpowiednik polskiego patentu żeglarza.